Zamanında takımlarımızın ligin kalitesizliği ve rekabetrsizliği yüzünden arvupa da sıra takımlarına bile kafa tutamadığını, arada bir kaç süslü galibiyet dışında istikrarı yakalayamağını konuşurduk.
Bugün ise ligin tepesindeki Galatasaray ve Fenerbahçede durum tam tersi olmuş durumda, liglerinde evlerinde yada deplasmanda galibiyet alamazken ecnebi rakiplerine karşı öyle yada böyle üstünlük kuruyorlar.
Dün akşam ki İ.B.B maçı da aslında buna hafiften örnek gibi, pana karşısında çok zor olmayan bir galibiyetten sonra ızdırap gibi geçen bir son 15 dakika geçirdi Samiyendekiler. Sonuçta gene son anlarda kaybedilen bir iki puan gözleri klasik büyük takım refleksiyle hakemlere çevirdi. Zaten mustafanın fotoğrafı açıklıyor bütün ruh halini. Üstünü başını parçalamak geliyor insanın. :)
Anadolu yakasında da durum pek farklı değil, al birini vur ötekine diye buna derler. Twente maçında girilen bir sürü pozisyona rağmen tek gollü galibiyet ardından çıkılan Eskişehir deplasmanında ise duran top dışında rakip ceza sahasına giremeyen bir takım.
Üstüne birde hakemler için savaş açmalar falan, şuan savaş açılacak bir kurum varsa o da futbol takımıdur topyekün. Umursamaz hareketler, bitsede gitsek havasında geçen değil tempo yapmak yürümeye mecali olmayan oyuncular grubunu harekete geçirmek asıl gerekli olan.
Başta dediğim gibi dünya tersine işliyor Daum ligi domine ettiği zamanlarda çok eleştirilirdi şu sözü yüzünden ama galiba amacına ulaştı. Takımı Avrupa da oynama tecrübesi kazandı, tabi yerseniz :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum